Unesco, sürdürülemez tarım ve yeraltı suyu çıkarımı nedeniyle şehir merkezlerinin battığı konusunda uyardı.
Unesco tarafından finanse edilen yeni araştırmaya göre, batma veya toprağın kademeli olarak batması 2040 yılına kadar dünya nüfusunun % 19’unu etkileyebilir.
Hiçbir önlem alınmazsa kuraklık ve küresel ısınmanın şiddetlendirdiği yükselen deniz seviyesiyle birleşen insan faaliyetleri, dünyanın birçok kıyı kentini şiddetli sel riskiyle karşı karşıya bırakabilir.
Cakarta, son 10 yılda 2,5 metreden fazla battı ve Endonezya hükümetinin ülkenin başkentini Borneo adasına taşımak için planlar yapmasına yol açtı.
Avrupa’da çökme, Hollanda’nın% 25’inin deniz seviyesinin altına düşmesinden sorumludur. Düz kıyı bölgeleri ile kuru iklimlerdeki kentsel ve tarım merkezleri en çok risk altındadır.
İspanya Jeoloji ve Maden Enstitüsüne bağlı olan projenin baş araştırmacısı Gerardo Herrera-García “Yoğun nüfuslu alanlar veya uzun süre kuru olan yerlerde bulundukları için tarım için sulamaya ihtiyaç duyan alanlar Zamanla suyu yeraltından pompalamaları gerekir. Suyu pompaladıklarında, akiferin doğal olarak yeniden doldurulması, dışarı pompaladıkları suyun hacminden daha azdır ” dedi.
Yerden bu su çekilmesi yüzeyin batmasına neden olur. Ancak pompalama düzenlemelerinin eksikliği ve hızla artan insan nüfusu, çökme oranlarına katkıda bulunan en olası faktörlerdir.
İran’da nüfus son 50 yılda iki katından fazla artarken, yeraltı sularının pompalanması düzensiz kaldı. Ülkenin şehirleri şu anda dünyanın en hızlı batan şehir merkezleri arasında yer alıyor ve her yıl 25 cm’ye kadar düşüyor.
Çökme 20. yüzyıl boyunca yaygın bir sorun iken, daha önce yalnızca yerel bağlamda analiz ediliyordu.
Uluslararası bir bilim adamları ekibi tarafından geliştirilen yeni proje, mevcut araştırmaları pekiştirmeye çalıştı. Bilim adamları, hangi alanların çökme riski altında olduğunu tahmin etmek için evrensel olarak uygulanabilir bir model üretti.
Sonuçlar, çökmenin küresel ısınmanın yanı sıra sürdürülemez tarım uygulamaları ile bağlantılı küresel bir sorun olduğunu gösterdi. Herrera-García, “Dünyanın en büyük akiferleri tarımsal amaçlarla tüketiliyor” dedi.
Herrera-García’ya göre ABD, Meksika, Çin ve Hindistan’daki yeraltı suyu, küresel gıda talebini karşılamak için hızla boşaltılıyor. Bu alanlarda devam eden çökme, dünya çapındaki nüfusları etkileyecektir. Herrera-García, küresel gıda üretimini sürdürülebilir hale getirmenin mümkün olduğunu, ancak sorunun yakında çözülmesi gerektiğini söyledi.
Ek olarak, küresel ısınmanın, yeraltından daha fazla su pompalandıkça çökme oranını hızlandıracak uzun süreli kuraklık dönemlerine neden olacağı tahmin edilmektedir.
Bu arada deniz seviyesinin önümüzdeki yüzyılda bir metre kadar yükselmesi bekleniyor. Bu, daha fazla alan sele eğilimli hale geleceği için daha fazla kıyı kentinin Cakarta ile aynı sorunlarla karşılaşacağı anlamına gelir.
Ancak Herrera-García, çökme küresel çevre için büyük bir tehdit olsa da iklim değişikliğinden çok daha kolay düzeltilebileceğini söyledi. Uydular ve radarlar gibi teknolojiler çökme alanlarını hızlı bir şekilde belirleyebilirken “basit politikalar ve araçlar” problemle verimli bir şekilde mücadele etmek için yerel yetkililer tarafından kullanılabilir.
Tokyo’da geçen yüzyılın ilk yarısında çok büyük bir çökme sorunu yaşadılar. Yeraltı suyu yönetmeliklerini uyguladılar ve sorunu çözdüler. “
Çökmeye karşı diğer çözümler arasında alternatif su kaynakları bulmak mümkün olduğunca az su kullanmak için verimli tarım uygulamak ve akiferlere su enjekte etmek yer alıyor.
Herrera-García “Bu çözümler her yerde aynı ve hem büyük akiferlere hem de daha küçük akiferlere uygulanabilir” dedi. Sanırım zamanında geldik. Çözümler orada ve bunları uygulama zamanı. “
Yorum yap