Ay’da su arayan geleceğin astronotlarının, onu bulmak için kutup bölgelerindeki en tehlikeli kraterlere gitmeleri gerekmeyebilir.
Aya giden geleceğin astronotları, su bulmak ve buz kazmak için sanıldığından daha kolay bir zamana sahip olabilir.
In Pazartesi günkü Doğa Astronomi yayımlanan bir makalede , SOFYA kullanılan bir grup bilim insanı, kızılötesi teleskop güneş parlıyor ayın kısımlarında su kesin kanıt gösterdi gözlem yapmak, bir 747 jumbo jetin içine monte.
NASA’nın astrofizik bölümünün direktörü Paul Hertz Pazartesi günü yaptığı basın toplantısında “Bu keşif, suyun ay yüzeyine dağılabileceğini ve ay kutuplarının yakınındaki soğuk gölgeli yerlerle sınırlı olmadığını ortaya koyuyor” dedi.
Bu suyun astronotlar tarafından toplanması zor olsa da, başka bir araştırmacı grubu Pazartesi günü , ayın kutup bölgelerindeki büyük, soğuk, derin ve potansiyel olarak tehlikeli kraterlere ek olarak, aynı bölgelerdeki daha küçük ve daha sığ çöküntülerin de soğuk olabileceğini bildirdi. Su buzunu milyarlarca değilse bile milyonlarca yıl tutmaya yetecek kadar.
Colorado Üniversitesi’nde astrofizik ve gezegen bilimleri profesörü olan ve bu araştırmaya liderlik eden Paul O. Hayne, bir röportajda bu küçük su buzu yataklarının “gerçek bir oyun değiştirici” olabileceğini söyledi. “Gelecekteki astronotlar ve gezici görevleri için çok daha erişilebilir hale getirebilir.”
Ay’ın güney kutbu istenen hedef haline gelmiştir NASA, Çin ve diğer uzay programları tarafından robotik misyonları bir dizi.
Bu tür bir buz, gelecekteki astronotların içmesi için su sağlamakla kalmaz, aynı zamanda su molekülleri de oluşturucu hidrojen ve oksijen atomlarına ayrılabilir. Oksijen astronotlara nefes alacak bir şey verirdi. Hidrojen ve oksijen, aynı zamanda Dünya’ya ve hatta bir gün Mars’a ve ötesine yapılan geziler için roket itici olarak da kullanılabilir.
NASA’nın insan keşif ve operasyonlar müdürlüğünün baş keşif bilimcisi Jacob Bleacher “Gezimiz için su toplamamıza gerek kalmadığında, yanımıza başka faydalı şeyler alma fırsatımız var” dedi.
NASA’nın uçan teleskopu tarafından yapılan gözlemlerde bilim adamları, su molekülleri tarafından yayılan kızılötesi ışığın dalga boyunu altı mikronda gözlemleyebildiler. Bu emisyonlar, Güney Kutbu yakınlarındaki Clavius kraterinin güneşli kısımlarında görüldü, ancak sıcaklıkların arttığı Ay Ekvatorunun yakınında görülmedi.
Uzay aracının on yıl önce yaptığı gözlemler de, suyun Ay’da daha yaygın bir şekilde dağıldığını gösteriyordu . Bu ölçümler, iki hidrojen atomu ve bir hidrojen atomu ve bir oksijen atomu içeren bir oksijen atomu veya hidroksilden oluşan bir su molekülü arasında ayrım yapamayan, daha belirsiz, daha kısa, üç mikronluk bir dalga boyuna odaklandı.
NASA’nın Greenbelt, MD’deki Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nde doktora sonrası araştırmacı ve SOFIA’yı kullanan çalışmanın baş yazarı Casey I. Honniball, “Hidroksil aslında kanal temizleyicilerdeki aktif bileşendir” dedi. “Varsayımsal olarak, eğer ayda bir kanal temizleyici olsaydı, üç mikronluk dalga boyunu kullanan kanal temizleyici ile su arasındaki farkı söyleyemezdik.”
Dr. Honniball, altı mikron emisyonların su için “ayrı bir kimyasal parmak izi” olduğunu söyledi.
Alt atmosferde çok fazla su olduğu için bu gözlemler Dünya yüzeyinden yapılamaz. Ayrıca, mevcut veya planlanmış hiçbir Ay uzay aracının bu belirli dalga boyunu inceleyecek bir aracı yoktur.
Ancak SOFIA yapabilir. NASA’nın Kızılötesi Astronomi için Stratosfer Gözlemevi olan uçak, 106 inç, 17 tonluk bir teleskopun gece gökyüzüne bakmasına izin vermek için açılan sürgülü kapılı bir 747’dir. Ancak NASA ile 2010 yılından beri faaliyette olan Alman Havacılık ve Uzay Merkezi arasında bir işbirliği olan gözlemevi pahalı ve Obama ve Trump yönetimleri programı sonlandırmaya çalıştı. Kongre her defasında finansmanı yeniden sağladı ve SOFIA uçmaya devam etti.
Pazartesi günkü raporlar, bu olmadan mümkün olamazdı. SOFIA’nın proje bilimcisi Naseem Rangwala, 45.000 fit yükseklikte SOFIA, atmosferdeki su buharının yüzde 99,9’unun üzerine çıktığını söyledi.
SOFIA sonuçları, önceki ölçümlerle kabaca uyum içindedir ve aydaki su miktarı tahminini değiştirmez. Dr. Honniball, Clavius’taki konsantrasyonun düşük olduğunu “kabaca bir metreküp içinde 12 onsluk bir şişe suya eşdeğer” dedi.
Dr. Honniball “Açık olmak gerekirse, su birikintileri değil, buz veya sıvı su oluşturmayacak kadar dağılmış su molekülleri” dedi.
Su moleküllerinin aya çarpan güneş rüzgârının parçacıklarından veya mikrometeoritlerin ay yüzeyindeki etkilerinden oluşabileceğini söyledi. Belirsiz kalan, suyun orada nasıl devam ettiği. Güneş ışığının molekülleri uzaya çarpması beklenirdi.
Dr. Honniball “Suyun, bu mikrometeorit çarpmaları sırasında oluşan toprakta cam boncuklar içinde kaldığını düşünüyoruz” dedi.
Suyu çıkarmanın ne kadar zor olduğu da bilinmemektedir.
Dr. Bleacher “Casey’nin bahsettiği gibi, cam boncuklara kilitlenmişse, onu çıkarmak için daha fazla enerji gerekebilir” dedi. “Su toprağa karışırsa, biraz daha kolay olabilir.”
Şimdiye kadar, ay üzerindeki su buzu arayışı, güneş sistemindeki en soğuk yerler olan büyük kutup kraterlerinin gölgelerine odaklandı ve sıcaklıklar eksi 400 derece Fahrenheit’e düştü. O kadar soğuk ki oraya düşen her şey nadiren oradan ayrılır.
Orada deliller sorgulanmadı. Ancak büyük, soğuk, karanlık bir kratere iniş yapmak potansiyel olarak tehlikelidir ve çalışmak için en kolay yer değildir.
Dr. Hayne’nin çalışması, mikro soğuk tuzaklar dedikleri şeyi buldu – ayın o kadar büyük veya derin olmayan, ancak aynı derecede soğuk olabilen küçük parçaları.
2014 yılında Dr. Hayne, ayın soğuk kalan başka kısımlarının da olup olmadığını merak etmeye başladı. Ayın ekseni yalnızca 1,5 derece eğiktir ve fazla sallanmamaktadır. Bu, güneşin ay gökyüzündeki yolunun değişmediği ve kutupların yakınındaki küçük, sığ kraterlerin bile kalıcı gölgede kalabileceği anlamına gelir.
Dr. Hayne, “Güneş gökyüzünde asla 10 derecenin üzerine çıkmaz” dedi. “Güneş ışığı çok otlatma açılarından geliyor, bu yüzden çok derin olmaları gerekmiyor. Bir santimetrenin sadece bir kısmı yeterlidir. “
Ek olarak, aydaki kayalar ve toprak kolayca ısı iletmez ve bir inçten daha küçük gölgeli bir yama bile suyu hapsedecek kadar soğuk olabilir.
Dr. Hayne “Bu küçük gölgelerin var olduğunu ispatlayabilirsek, o küçük gölgeler de çok soğuk olabilir” dedi.
Bilim adamları, 2009’dan beri ayın yörüngesinde dönen NASA’nın Ay Keşif Gezgini’nden alınan görüntüleri kullanarak, bu tür mikro soğuk tuzakların, buzun var olabileceği Ay yüzeyinin 15.000 mil karesini toplayabileceğini hesapladılar. Su birikintilerinin ne kadar derinlere uzandığını bilmedikleri için suyun hacmini tahmin edemediler.
Daha büyük kraterler, kalıcı olarak gölgelenen bölgelerin hala büyük bir bölümünü oluşturur.
Birikmiş buz katmanları, neredeyse ağaç halkaları gibi, güneş sisteminin milyarlarca yıllık tarihini kaydedebilir. “Dünyanın suyu nereden geldi?” Dr. Hayne dedi. “Bu hala açık bir soru.”
Aydaki su bilgisi “Dünya suyunun kökenini anlamamıza yardımcı oluyor” dedi.
NASA’nın 2022’de Ay’ın Güney Kutbu’na küçük bir robotik iniş aracı göndermesi planlanıyor. Dr. Hayne liderliğindeki bir ekip tarafından inşa edilen bir kızılötesi kamera “hipotezimizi doğrudan ilk kez test etmek için söyleyebilecek” diye konuştu. dedim.
Yorum yap