ABD’de her yıl mısır yetiştirmek için uygulanan gübrenin üçte biri, toprak verimliliğinde süregelen kaybı telafi ediyor ve her yıl ABD’li çiftçiler için yarım milyar dolardan fazla ekstra maliyete yol açıyor. Colorado Boulder, geçen ay Earth’s Future’da yayınlandı .
Tuzlanma, asitleşme, erozyon ve topraktaki azot ve fosfor gibi önemli besin maddelerinin kaybolması nedeniyle dünya genelinde tarım arazilerinde uzun vadeli toprak verimliliği azalmaktadır. ABD’deki mısır çiftçileri, bu kayıpları azotlu ve fosforlu gübrelerle telafi etmeyi de amaçladı, ancak bilim adamları bu gübrenin ne kadarının sadece temel toprak verimliliğini geri kazanmaya gittiğini ya da ne kadara mal olduğunu asla hesaplamadılar.
Colorado’daki Sürdürülebilirlik İnovasyon Laboratuvarı’nın (SILC) yazarı ve yazarı Jason Neff, “ABD’de modern tarımda bile arazi bozulmasının devam ettiğini biliyoruz, ancak bunun ne kadar ve nasıl bir etkisi olduğunu tespit etmek gerçekten zor,” dedi ). “Bu bulgular, çiftçilere ekonomik olarak fayda sağlayacak kararlar alabilmeleri için daha fazla bilgi sağlıyor ve aynı zamanda daha sürdürülebilir bir yüksek verimli tarım biçimini destekliyor.”
ABD, mısır söz konusu olduğunda dünyanın en verimli ülkelerinden biridir ve tarla başına 4,46 tondan fazla yetiştirilmektedir. Yalnızca 2018-19 büyüme sezonunda, ABD çiftlikleri 366 milyon metrik tondan fazla mısır üretti ve bu da 14,5 milyar dolar gelir elde etti. ABD aynı zamanda dünyanın en büyük gübre kullanıcılarından biridir ve Avrupa Birliği’ndeki yüksek verimli tarımsal emsallerine göre dönüm başına daha fazla nitrojen ve fosfor uygulamaktadır.
Ancak gübre kullanmak yalnızca çiftçilere ve hükümetlerin parasına mal olmaz. Aynı zamanda çevresel bir bedeli vardır. Tarımdan kaynaklanan küresel sera gazı emisyonlarının büyük bir kısmı – 2010’daki küresel emisyonların% 24’ü ve 2018’deki ABD emisyonlarının% 10’u – gübre üretiminden geliyor. Bu, gübre kullanımını azaltmak için atılan adımların aynı zamanda artan sera gazlarının ele alınmasına yardımcı olduğu anlamına gelir.
Tarlalardan nehirlere ve göllere akan aşırı nitrojen ve fosfor da tatlı su ve deniz yaşamı için sağlıksız koşullar yaratır ve Meksika Körfezi’ndeki Oksijensiz ve okyanus yaşamından yoksun büyük bir alan olan Ölü Bölgeden sorumludur. ticari olarak önemli birçok tür. Neff, sadece çiftçilerin harcadığı doları değil, aynı zamanda besin kaybını ve Mississippi Nehri üzerindeki etkilerini de dikkate aldığımızda, maliyetlerin her yıl milyarlarca dolardan bir trilyon doların üzerine çıktığını söyledi.
Neff, “İhtiyacımız olan verimi ve çiftçilerin istediği ekonomik sonuçları korurken gübrelemeyi bırakabilirseniz, o zaman neden olmasın? Bu bir kazan-kazan” dedi.
Gübrenin gerçek maliyetini çözmek
Bu gerçek gübre maliyetini diğer modern tarımsal girdilerden ayırmak için Neff ve meslektaşları, mahsul büyümesini tahmin etmek için yaygın olarak kullanılan bir agronomik model olan Çevre Politikası Entegre İklim (EPIC) modelini kullanarak bir dizi senaryo tabanlı model analizi yaptı. mahsul büyümesi gübre, sulama ve iklim gibi değişkenlere yanıt verir.
“Bunu yapmak, daha sonra bozulmada neler olup bittiğini çözmemize izin veriyor,” dedi. “Bir sistemi doğaldan tarıma değiştirdiğinizde neler oluyor ve bunun bitki büyümesi için mevcut besinler üzerinde ne kadar etkisi var?”
Araştırmacılar, gübre veya sulama kullanmamanın – birçok gelişmekte olan ekonomide olduğu gibi – yalnızca birini veya diğerini veya her ikisini (ABD’de yaygın bir uygulama olan) kullanmaktan nasıl farklı olduğunu karşılaştırmak için bu modelde dört senaryo kullandılar. Sulama, analizlerin önemli bir bileşeniydi çünkü verimi artırabilirken aynı zamanda erozyonu ve gübre akışını da arttırır.
Araştırmacılar, gübre ve sulamanın etkilerini ayırarak, ABD’nin farklı bölgelerinde tarımsal başarı için her birinin diğerinden daha önemli olduğunu görebildiler. Kaliforniya’da çiftçiler daha fazla su ekler. Ohio’da gübre ilaveleri sulamadan daha önemlidir. Ancak ülke genelinde, şu anda mısır tarlalarına eklenen gübrenin üçte birinin, basitçe eşitlenmesini ve toprak verimliliğini tarım öncesi seviyelere geri getirdiğini keşfettiler.
Daha akıllı tarım
Bu kötü bir haber gibi görünse de, Neff bunu altın bir fırsat olarak görüyor: daha fazla bilgi ile çiftçiler daha iyi kararlar alabilirler.
“Çiftçiler, mahsul yetiştirmek için mantıklı olanı yapıyor. Bozulmanın kümülatif etkilerini göremediğinizde, gübre eklemeniz gerekir, ancak bu bozulmanın altında yatan mali etkinin ne olduğunu bilemezsiniz,” dedi Neff .
Aktif olarak ekilen topraklarda toprak verimliliğini geri kazandıran rejeneratif tarım gibi uygulamalar, gübre kullanımının maliyetlerini ve çevresel etkilerini de azaltacaktır. Daha sağlıklı, daha verimli topraklar ayrıca daha fazla karbon tutabilir, daha fazla su tutabilir ve fazla besin maddelerinin bunlarla baş edemeyen ekosistemlere akmasını önleyebilir.
Çiftçiler tarlalarına ne sıklıkla sürdüklerini azaltabilir, erozyon kontrol önlemleri ekleyebilir ve artırabilir, ayrıca kompost gibi daha fazla organik gübre kullanabilir. Bunlar aslında toprakta ihtiyaç duyulan inorganik gübre – azot ve fosfor – miktarını azaltmaya yardımcı olabilir.
Neff, “Umudum, bu bilgilerin toprak verimliliğini geri kazanmaya yönelik ulusal ve uluslararası çabaları desteklemesidir,” ded
Yorum yap