Bombo’dan Uganda’daki Kigwaga kasabasına giden ana caddenin hemen kuzeyinde Narwoga ve Mubiru’nun evi bulunuyor. Birkaç karışık malzeme, beş çocuğuyla paylaştıkları evi oluşturuyor. Çiftin yol kenarındaki küçük dükkanı, yoğun yola bakıyor ve yoldan geçenlere atıştırmalıklar ve şişeli içecekler sunuyorlar.
“… nehirden su almak için her gün yoldan uzağa birkaç kilometre yürüdüm.” Narwoga, Uganda
Nehire Yürümek Zorunda Kalıyorlardı.
Narwoga ve Mubiru, yıllar boyunca pek çok mali engelle karşılaştı küçük taksi işlerinin bir bölümünü kaybettiler ve en büyük zorlukları, evde su olmamasıydı. Narwoga, “Satıcılara su için ödeme yapamazdık. Bu yüzden her gün nehirden su almak için yolun birkaç kilometre ötesinde yürüdüm. Çocuklar bana yardım etti ama zordu. Konteynerler ağır ve günümüzü geçirecek kadar almak için epey yolculuk gerekiyordu.”
Taksi onarımları bütçelerini tüketirken, ailelerini su krizinin yükünden kurtarmak için küçük ve uygun fiyatlı bir ücret yeterli değildi. Uganda’da finansal hizmetlere erişim, son on yılda önemli ölçüde iyileşti. Bu gelişme Narwoga ve Mubiru’nun evleri için bir yağmur toplama tankını satın almasını mümkün kıldı.
Depo 10.000 litreye kadar su tutabiliyor. Tek bir yağmur mevsimi depoyu doldurabiliyor. Ailenin su kullanımına bağlı olarak, dolu bir depo en az üç ay dayanmakta. Her sağanakla, üç ay daha umut, üç ay daha olası ve üç ay daha su krizi ile yüksüz yaşam geçirebiliyorlar.
Ugandalıların yüzde elli birinin temiz suya erişimi yok ve yüzde 82’sinin iyileştirilmiş temizlik tesislerine erişimi yok.
Kaynak : water.org
İlgili Makale : Oreni’nin Hikayesi
Yorum yap