Merkür

Merkür, elektrolitik klor üretiminde, elektrikli cihazlarda, dişamalgamlarında ve çeşitli cıva bileşiklerinin hammaddesi olarak kullanılır. İnorganik cıvanın metillenmesinin hem tatlı suda hem de deniz suyunda meydana geldiği gösterilmiş olsa da, kirlenmemiş içme suyundaki cıvanın neredeyse tamamının Hg2+ formunda olduğuna inanılmaktadır. Bu nedenle, içme suyu tüketimi sonucu organik cıva bileşiklerinin, özellikle alkilmerküriallerin alımıyla ilgili herhangi bir doğrudan risk olması muhtemel değildir. Ancak, metilcıvanın inorganik cıvaya dönüşme olasılığı vardır. Gıda, mesleki olarak maruz kalmayan popülasyonlarda cıvanın ana kaynağıdır; çeşitli ülkelerde ortalama günlük cıva alımı kişi başına 2 ila 20 µg arasında değişmektedir.

İnorganik cıva bileşiklerinin toksik etkileri, hem insanlarda hem de laboratuvar hayvanlarında hem kısa süreli hem de uzun süreli maruz kalma sonrası esas olarak böbrekte görülür. Sıçanlarda etkiler arasında artan mutlak ve relatif böbrek ağırlığı, tübüler nekroz, proteinüri ve hipoalbuminemi bulunur. İnsanlarda akut oral zehirlenme esas olarak hemorajik gastrit ve kolit ile sonuçlanır; nihai hasar böbrektedir. Kanıtların ağırlığı, merküri(II) klorürün dokuda hasar görülen bölgelerde bazı benign tümörlerin insidansını artırma potansiyeline sahip olduğunu ve zayıf genotoksik aktiviteye sahip olduğunu ancak nokta mutasyonlarına neden olmadığını göstermektedir.