NASA Ay’ın Güneşli Yüzeyinde Su Keşfetti

NASA‘nın Kızılötesi Astronomi Stratosfer Gözlemevi (SOFIA), Ay’ın güneşli yüzeyindeki suyu ilk kez doğruladı.

Bu keşif, suyun ay yüzeyine dağılmış olabileceğini ve soğuk, gölgeli yerlerle sınırlı olmadığını gösteriyor.

SOFIA, Ay’ın güney yarım küresinde bulunan, Dünya‘dan görülebilen en büyük kraterlerden biri olan Clavius ​​Krateri’nde su molekülleri (H2O) tespit etti. Ay’ın yüzeyine ilişkin önceki gözlemler bir tür hidrojen tespit etti, ancak su ile onun yakın kimyasal akrabası olan hidroksil (OH) arasında ayrım yapamadı. Bu konumdan elde edilen veriler, ay yüzeyine yayılmış bir metreküp toprakta hapsolmuş, milyonda 100 ila 412 parça (kabaca 12 onsluk bir şişe suya eşdeğer) konsantrasyonlarda su olduğunu ortaya koymaktadır. Sonuçlar Nature Astronomy’nin son sayısında yayınlandı.

Washington’daki NASA Genel Merkezi’ndeki Bilim Misyonu Müdürlüğü’ndeki Astrofizik Bölümü’nün yöneticisi Paul Hertz, ‘Bildiğimiz tanıdık su olan H2O’nun Ay’ın güneşli tarafında bulunabileceğine dair işaretlerimiz vardı,’ dedi. ‘Artık orada olduğunu biliyoruz. Bu keşif, Ay yüzeyini anlamamıza meydan okuyor ve derin uzay keşifleriyle ilgili kaynaklar hakkında ilgi çekici soruları gündeme getiriyor.’

Bir karşılaştırma yaparsak, Sahra Çölü, SOFIA’nın ay toprağında tespit ettiğinden 100 kat daha fazla suya sahiptir. Küçük miktarlara rağmen keşif, suyun nasıl yaratıldığı ve sert, havasız ay yüzeyinde nasıl kaldığı hakkında yeni sorular ortaya çıkarıyor.

Su, derin uzayda değerli bir kaynak ve bildiğimiz şekliyle yaşamın önemli bir bileşenidir. SOFIA’da bulunan suyun bir kaynak olarak kullanım için kolayca erişilebilir olup olmadığı belirlenecek. NASA’nın Artemis programı kapsamında, ajans, 2024’te ilk kadını ve sonraki adamı ay yüzeyine göndermeden ve orada sürdürülebilir bir insan varlığı oluşturmadan önce Ay’daki suyun varlığı hakkında elinden gelen her şeyi öğrenmeye hevesli.

 Chandrayaan-1 görevi de dahil olmak üzere – ve NASA’nın yer tabanlı Kızılötesi Teleskop Tesisi, ay yüzeyine geniş bir şekilde baktı ve hidrasyon kanıtı buldu Güneşli bölgelerde. Yine de bu görevler, var olduğu biçimi – H2O ya da OH – kesin olarak ayırt edemedi.

Honolulu’daki Mānoa’daki Hawaii Üniversitesi’nde yüksek lisans tez çalışmasının sonuçlarını yayınlayan baş yazar Casey Honniball, ‘SOFIA gözlemlerinden önce, bir tür hidrasyon olduğunu biliyorduk,’ dedi. ‘Ancak, eğer varsa, gerçekte ne kadar su molekülü olduğunu – her gün içtiğimiz gibi – veya daha çok kanalizasyon temizleyicisi gibi bir şey olduğunu bilmiyorduk.’

SOFIA, Ay’a bakmanın yeni bir yolunu sundu. 45.000 fit’e kadar irtifalarda uçan, 106 inç çaplı bir teleskopa sahip bu modifiye Boeing 747SP jetliner, kızılötesi evrenin daha net bir görüntüsünü elde etmek için Dünya atmosferindeki su buharının% 99’unun üzerine ulaşır. SOFIA, SOFIA Teleskopu (FORCAST) için Zayıf Nesne infraRed CAmera’yı kullanarak, su moleküllerine özgü spesifik dalga boyunu 6,1 mikronda yakaladı ve güneşli Clavius ​​Krateri’nde nispeten şaşırtıcı bir konsantrasyon keşfetti.

Şu anda NASA’nın Greenbelt, Maryland’deki Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nde doktora sonrası araştırmacı olan Honniball, ‘Kalın bir atmosfer olmadan, güneşli ay yüzeyindeki su uzayda kaybolmalıdır’ dedi. ‘Yine de bir şekilde görüyoruz. Bir şey su üretiyor ve onu orada hapseden bir şey olmalı.’ dedi.

Bu suyun verilmesinde veya yaratılmasında birkaç güç rol oynayabilir. Ay yüzeyine yağan mikrometeoritler, az miktarda su taşırken, çarpma durumunda suyu ay yüzeyinde biriktirebilir. Diğer bir olasılık, Güneş’in güneş rüzgârının ay yüzeyine hidrojen gönderdiği ve hidroksil oluşturmak için topraktaki oksijen taşıyan minerallerle kimyasal reaksiyona neden olduğu iki aşamalı bir süreç olabilir. Bu arada, mikrometeorit bombardımanından kaynaklanan radyasyon, hidroksili suya dönüştürüyor olabilir.

Suyun daha sonra nasıl depolandığı – biriktirmeyi mümkün kılarak – bazı ilginç soruları da gündeme getiriyor. Su, mikrometeorit çarpmalarının yarattığı yüksek ısıdan oluşan topraktaki minik boncuk benzeri yapılara hapsolabilir. Diğer bir olasılık da, suyun ay toprağı taneleri arasına gizlenmiş olması ve güneş ışığından korunmuş olması – potansiyel olarak onu boncuk benzeri yapılarda hapsolmuş sudan biraz daha erişilebilir hale getirmesidir.

Başka Makalemiz:https://galiparduc.com/ahtapot-vantuzlardaki-olaganustu-sensorler/

Makalemizin İngilizçesi:https://www.sciencedaily.com/