Bromür

Bromür, sodyum klorür ile benzer fiziksel ve kimyasal özellikleri nedeniyle doğada yaygın olarak bulunur, ancak daha küçük miktarlarda bulunur. Bromür konsantrasyonları deniz suyunda 65 mg/L’den 80 mg/L’nin üzerine, tatlı suda eser miktardan yaklaşık 0,5 mg/L’ye ve tuzdan arındırılmış sularda 1 mg/L’ye kadar ulaşabilir.

JECFA, 1966 yılında, yaklaşık 900 mg potasyum bromüre, yani 600 mg bromür iyonuna eşdeğer, insanlarda minimum farmakolojik olarak etkili dozaja dayanarak 0-1 mg/kg vücut ağırlığı ADI önerdi. ADI, 1988 yılında yeni verilerle yeniden teyit edildi. İnsan çalışmalarının sonuçları, 4 mg/kg vücut ağırlığı/günlük dozunda (dişilerde elektroensefalogramlarda normal sınırlar içindeki marjinal etki için) muhafazakar gözlenen-etki-olmayan-seviye (NOEL) önermektedir. Bu, nüfus çeşitliliği için 10 güvenlik faktörü dahil olmak üzere 0-0.4 mg/kg vücut ağırlığı ADI sağlar. 0-0.4 mg/kg vücut ağırlığı ADI’nin üst sınırı, 60 kg’lık bir kişi için günde 24 mg’a kadar toplam alım değerine ulaşır. %50 göreceli kaynak katkısı varsayıldığında, 2 litre/gün tüketen 60 kg’lık bir yetişkin için içme suyu değeri 6 mg/L’ye kadar çıkabilir; 1 litre/gün tüketen 10 kg’lık bir çocuk için değer 2 mg/L’ye kadar çıkabilir. Ancak, 10 kg’lık bir çocuk için diyetle alınan bromür katkısı muhtemelen bir yetişkinden daha az olacaktır. Bunlar makul derecede muhafazakar değerlerdir ve içme suyu kaynaklarında karşılaşılmaları pek olası değildir.

Bromür, içme suyundaki doğal olarak oluşan organik madde ile klorun reaksiyonunda yer alarak bromlu ve karışık kloro-bromo yan ürünler (trihalometanlar (THM) ve halojenli asetik asitler (HAA) gibi) oluşturabilir veya ozon ile reaksiyona girerek bromat oluşturabilir. Bu maddelerin oluşumu ile sonuçlanabilecek bromür seviyeleri, yukarıda belirtilen sağlık temelli değerlerin çok altında kalır. Bu kılavuz, bromat veya bireysel sağlık temelli kılavuz değerleri geliştirilmiş olan organohalogen bileşikleri için değil, özellikle inorganik bromür iyonu için geçerlidir.